ภาพยนตร์ คือการบันทึกภาพนิ่งแล้วนำมาลงใส่แผ่นฟิล์มพอถ่ายเสร็จแล้วเราก็เอามาใส่ เครื่องฉายภาพยนตร์นั้นเป็นการนำเอาภาพนิ่งที่มีจำนวนเยอะที่การแสดง พฤติกรรมที่แสดงออกมาต่อเนื่องกันเป็นการสมมุติเหตุการณ์ที่แสดงออกมาตามบท ของนักแสดงที่ได้รับภาพยนตร์นั้นเป็นสื่อที่ให้ความบันเทิงอีกสื่อหนึ่ง เพราะมีทั้งการแสดงที่สมจริงคนนั้นได้เห็นทั้งภาพทั้งเสียงและอิริยาบทต่าง ที่นักแสดงได้แสดงให้ดูภาพยนตร์นั้นเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์เรานั้นคลาย เครียดและทำให้รู้สึกอารมณ์ดีแต่ภาพยนตร์บางเรื่องนั้นก็อาจจะให้ทั้งเสียง หัวเราะและน้ำตาไปพร้อมๆกันขึ้นอยู่กับคนสร้างว่าจะสร้างภาพยนตร์ออกมาแนว ไหน
ผู้ที่คิดเครื่องภาพยนตร์ออกมานั้น ก็คือ โทมัส แอลวา เอดิสัน และอีกคนหนึ่ง ก็คือ วิลเลียม เคนเนดี้ ดิคสัน เมื่อปี พ.ศ. 2432 เครื่องภาพยนตร์นั้นเรียกชื่อว่า ” คิเนโตสโคป ” ลักษณะของเครื่องนี้จะเป็นตู้ที่สูงราว 4 ฟุต เรียกอีกชื่อว่า ” ถ้ำมอง ” การรับชมนั้นก็จะเป็นการดูผ่านในช่องเล็กๆซึ่งสามารถที่จะเข้าไปดูได้คน เดียว จะมีฟิล์มยาวอยู่ประมาณ 50 ฟุต ต่อมาก็ได้มีพัฒนาเครื่องภาพยนตร์ขึ้นให้สามารถขยายจอได้ใหญ่มากขึ้นโดยผู้ ที่เป็นคนพัฒนาเครื่องขึ้นมาคือตระกูลลูมิแอร์ ชาวฝรั่งเศส ได้ทำให้เครื่องภาพยนตร์มีความใหญ่ขึ้นและสามารถดูได้พร้อมกันหลายคนและใน เวลาต่อมาได้เอามาฉายตามเมืองใหญ่ต่างๆ ภาพยนตร์ที่ฉายภาพได้จอใหญ่นั้นได้เสร็จอย่างเป็นทางการในปี พ.ศ. 2438 ในประเทศอเมริกา ในเวลาต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงเสด็จไปทวีปยุโรปได้มีช่างภาพของลูมิแอร์ อัดภาพของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวทีเสด็จมาเยือนยุโรป บันทึกไว้ประมาณ 1 นาที และได้เป็นภาพยนตร์เรื่องแรกที่เป็นเรื่องราวของชนชาติไทย ในปัจจุบันนี้ภาพยนตร์นั้นได้มีการเปลี่ยนแปลงไปตามยุคและมีกระบวนการพัฒนา ไปมากจากแต่ก่อน